به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد
عجب از محبت من که در او اثر ندارد
غلط است که هر که گوید دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد...
درد و دل
اگه همه اینها اتفاق می افتاد
دیگه دنیا دنیا نمیشد
دیگه آدمای خوب از آدمای بد تشخیص داده نمی شدند
دیگه پاکی از کثیفی
سفیدی از سیاهی
ریا از یکرنگی
حرص و آز از قناعت
تلخی از شیرینی
و...
تشخیص داده نمیشد
دیگه خوب و بدی میون مردم معنایی نداشت
پس چه خوبه که تو این دنیا
خوب باشیم
و
پاک زندگی کنیم
مثل قاصدک.
من در پس در تنها مانده بودم
همیشه خودم را در پس یک در تنها دیده ام
گویی وجودم در پای این در جا مانده بود
در گنگی آن ریشه داشت
